آقای مهاجری! این ننگ با رنگ پاک نمی‌شود
گروه داخلی « تیتریک »؛ «آقای
مهاجری! این ننگ با رنگ پاک نمی شود»عنوان یادداشت روز روزنامه جوان به قلم
محمداسماعیلی است که در آن میخوانید؛«من هر روز در نمازم برای ایشان (میر حسین موسوی) دعا می کنم و آرزو دارم که هر چه سریع تر زمینه آزادی ایشان فراهم شود...» مسیح مهاجری مدیر مسئول روزنامه جمهوری در مراسم روز خبر نگار- روزنامه شرق یک شنبه ۱۹ مرداد
هر چند که «تندروی» در هر حوزه و عرصه ای مذموم است و کمتر گروه انسانی و معتقدی را می توان پیدا کرد که از این رذیله اخلاقی و فکری دفاع کند اما بوده اند کسانی که در طول تاریخ با رفتار، گفتار یا تفکر «افراطی» گرایانه خود به جامعه و کشور خود خیانت کرده و بعد از گذشت مدتی جماعتی تلاش کرده آن «خیانت ها» را « خدمات» نشان دهند، بدون توجه به اینکه تاریخ قضاوت منصفانه نسبت به افراد دارد و کارنامه «خائنین» یا «خادمین» بر صفحات آن حک شده می ماند.
داستان شهرآشوب سال ۸۸ هم شباهت عجیبی به «اصل» ذکر شده دارد، آنگونه که جماعتی با کمک سرویس های اطلاعاتی- جاسوسی غربی و هماهنگ با بهاییان، سلطنت طلبان، منافقین، مارکسیست ها، حزب دموکرات و توده ای ها هشت ماه کشور را دچار بحران کردند و بعد از گذشت تنها چند ماه از پایان این فتنه « کمپین وارونه نمایی حقایق» متشکل از هواخواهان این جریان اعلام موجودیت کرد.
این جماعت سیاسی که کارنامه مهم دیگری در غائله ۱۸ تیر ۷۸ داشت، پس از آنکه نتوانست «راهبرد براندازی نظام» را - پس از آوردگاه انتخاباتی سال ۸۸ - پیاده سازی کند با عملیاتی چند وجهی و پیچیده به استراتژی «بازسازی چهره رهبران غائله» روی آورد تا جایی که با بهره گیری از اصل «بزرگ نمایی» در عملیات روانی، تلاش داشت در اذهان عمومی جای «خیانت» های برخی افراد را با « خدمات » شان کمرنگ کند و گاه در رسانه های منسوب به این جریان تلاش شد خدمات برخی افراد فتنه گر به نظام، با خدمات برخی از صحابه پیامبر (ص) به اسلام مشابه سازی شود.
به عبارت بهتر، در این بازی روانی- رسانه ای تلاش شد فعالیت های مثبت این افراد آن قدر گرانسنگ نشان داده شود که « تندروی» و «ساختارشکنی» آنها در سال۸۸ خود به خود در افکار عمومی مخدوش و تصویر ذهنی جامعه از این افراد با خدمات ماقبل از فتنه ۸۸ شناخته شود.
البته اعضای « کمپین وارونه نمایی حقایق سال ۸۸» برای تحقق استراتژی فوق اصولی مانند « مظلوم نمایی»، « فرار رو به جلو »، «خود تطهیری»، « متهم سازی رقیب به تندروی و افراطی گری » و « وارونه نمایی واقعیات» را هم طی پنج سال اخیر در دستور کار قرار داده که پیروی شخصیت ها و رسانه های این جریان از این اصول را می توان به وضوح در فعالیت روزمره آنها مشاهده کرد.
یکی از آخرین فعالیت های منسوبین به این جریان برای «بازسازی چهره رهبران غائله ۸۸ » را در سخنرانی مسیح مهاجری، مدیر مسئول روزنامه جمهوری اسلامی که سابقه فعالیت در جایگاه مشاور رئیس جمهور محمدخاتمی را هم دارد می توان جست وجو کرد.
وی در مراسم بزرگداشت روز خبرنگار در برج میلاد بدون اشاره به هزینه ها یی که سران فتنه به دوش نظام و انقلاب گذاشته اند و وجهه کشور را در عرصه های بین المللی مخدوش کرده اند، اینگونه تلاش می کند که چهره یکی از رهبران غائله ۸۸ را بازسازی کند: . . . از میرحسین موسوی یکی از حامیان شکل گیری روزنامه جمهوری اسلامی تجلیل می کنم... من هرروز در نمازم برای ایشان دعا می کنم و آرزو دارم که هرچه سریع تر زمینه آزادی ایشان فراهم شود؛ چراکه حق بزرگی بر گردن مطبوعات در ایران دارد و همین ایشان بود که در روزنامه «جمهوری اسلامی» راه درست رفتن در مسیر حق و برخورد با غیر از آن را نشان داد...
اما سؤالی که مطرح می شود این است که چرا آقای مهاجری و دیگر دلسوزان رهبر فتنه، به جای دعا برای آزادی وی، برای رویگردانی وی از مسیر باطل و بازگشت به مسیر حق دعا نمی کنند و برای توبه و اظهار ندامت وی نزد جامعه پیش قدم نمی شوند؟
به راستی در جایی که می توان اقدام عملی برای نجات کسی انجام داد و او را از راه خطا برگرداند چه نیاز است به سجاده نشینی و دعا کردن.
وی همچنین با سانسور اقدامات هنجارشکنانه در طول سال های قبل، به تلویح رسانه ملی را هم یکی از مسببین فتنه قلمداد می کند و با هشدار نسبت به فعالیت های جریانی در داخل کشور عنوان می کند: ما در داخل مرزها نیز داعش داریم و افراطی هایی داریم که برای آینده کشور از داعش خطرناک تر هستند، برای مبارزه با افراط همه مطبوعات باید دست به دست هم دهند و تلاش کنند.
در حالی مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی با این ادبیات نسبت به فعالیت های جریانی در داخل اینگونه هشدار می دهد که باید یادآور شد اگر تدابیر و کیاست مقام معظم رهبری در فتنه ۸۸ نبود دوستان و همفکران آقای مهاجری با اقدامات افراطی گرایانه و قانون شکنانه خود کشور را به چند تکه تجزیه کرده بودند و هر روز باید شاهد کشتار جمعی از هموطنانمان در کف خیابان ها بودیم.
به راستی ادامه وضع بحرانی سال۸۸ نمی توانست برای ایرانمان وضعی به مراتب بدتر از سوریه، عراق و لبنان امروز به دنبال داشته باشد. اگر جواب مثبت است – که هست – چرا رهبران آشوب که مورد وثوق و مدح آقای مهاجری هستند همچنان مصر به ادامه مسیر هستند و از پشیمانی در پیشگاه ملت رویگردانند؟
