گفتگو با علی نوریان نویسنده و کارگردان هیرومن

از این رو خبرنگار ما به سراغ کارگردان این نمایش رفت و با وی به گفتگو نشست :

خودتان را معرفی کنید.
علی نوریان هستم، نویسنده و کارگردان تئاتر خیابانی ، کارشناس گرافیک ، گرافیست و کاریکاتوریست

 کار تئاتر را از کی آغاز کردید و از چه زمانی به صورت حرفه ای وارد این مقوله شده اید؟
از سال 1376 با تجربه گروه های آماتوری در کرمانشاه  آغاز کردم و پس از آن نگارش نمایشنامه و کارگردانی تعدادی نمایش برای اجرای صحنه ای را شروع کردم و تجربه حضور در  تعدادی جشنواره هم داشتم  . البته پس از آن  گروهی تحت عنوان" مردم" در شهرستان ساوجبلاغ تشکیل دادم که تا امروز در زمینه تئاتر خیابانی فعال است.

.

دیدگاه شما به تئاتر خیابانی چیست ؟
نگرش من به تئاتر خیابانی همچون تعاریف متداول و متعارف آن به عنوان یک رسانه و یک مدیوم نمایشی با قابلیت ترویج  ، تبلیغ و اطلاع رسانی و در کنار آن  طرح مسائل سیاسی و اجتماعی و انتقادی است که تنها در این گونه از نمایش و به واسطه ارتباط مستقیم و بی واسطه اش با مخاطب امکان پذیر است .

تئاتر "هیرومن" در چه موردی است؟
"هیرومن" درباره مواجهه قهرمانی ساخته دست بشر است با عناصر مدرنیسم همچون کاپیتالیسم ، میلیتاریسم و رسانه های تبلیغاتی و اساساً مقوله تبلیغات که امید می رود به نحوی از پس مشکلاتی که این سه مقوله برای بشر امروز به وجود آورده اند بر بیاید اما خلاف انتظار این قهرمان نیز مقلوب سرمایه داری ، نظامی گری و رسانه ها می شود....
 

کارگردانی تئاتر خیابانی با کارگردانی تئاتر میدانی و صحنه ای تفاوتی هم دارد؟
بله ... بسیار ... مولفه های ساختاری و اجرایی این گونه از نمایش با نمایش های صحنه ای تفاوت بسیاری دارد . آنچه که در نمایش خیابانی رخ می دهد به لحاظ تکنیک و انتخاب شیوه اجرا و جنس پدیدآوری رویدادهای نمایشی و خیلی چیزهای دیگر و درواقع در بنیاد با اصل و اساس نمایش های صحنه ای متفاوت است ... از همه اینها گذشته کاربرد نمایش خیابانی این است  که بر نوع و ماهیت تولید این جنس از نمایش های بیرونی اثر می گذارد..در ارتباط با تفاوت نمایش خیابانی با نمایش های میدانی هم باید بگویم که اساساٌ هر نوع نمایشی را که بشود در یک محیط باز اجرا نمود نمایش میدانی تلقی می شود اما نمایش خیابانی در این تعریف نمی گنجد و اجرای آن با الزامات و ضروریاتی همراه است . برای اجرای نمایش خیابانی مخاطب سنجی،  مکان سنجی و امکان سنجی نیاز است چیزی که در نمایش های میدانی که اغلب به صورت کارناوال یا همایشی از هنرهای بیرونی به اجرا در می آید الزام ندارد . فراموش نکنیم که اساس نمایش های خیابانی ، تکرار می کنم خیابانی پروپاگاندا و آژیتاسیون است و طرح موضوعات انتقادی ، سیاسی و مسایل اجتماعی اجتناب ناپذیر است بنابر این شیوه اجرا و تولید اثر نیز متفاوت است.

مشکلات و موانع کارتان چیست؟
مشکل عمده ما این است که مشکلات را درک می کنیم اما مثل هر گونه هنری دیگری در ایران ناگزیر به ملاحظه و مراعات و از همه بدتر در اغلب اوقات سکوت هستیم.

درخواست شما از مسئولین چیست؟
مسئولین به ما اعتماد کنند . این کاری نیست که از یک مسئول و یک سیاست مدار ساخته باشد تنها یک هنرمند است که با دیدگاه متفاوت و نوع متفاوت از طرح مشکلات همسو و در کنار مخاطبش دست به تنویر عمومی و اصلاح جهانش می زند . نترسید و همدلی کنید.

در پایان عناوینی که تاکنون کسب کرده اید را بفرمائید:
حضور ذهن ندارم .... فقط می توانم به حضور و کسب عناوین برگزیده در زمینه کارگردانی ، نویسندگی ، طراحی صحنه و تولید متریالهای تبلیغاتی نمایش درهشت دوره جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی ایران - مریوان ،  شرکت در پنج دوره جشنواره بین المللی تئاتر فجر ، چهار دوره جشنواره بین المللی تئاتردانشگاهی و انبوهی عناوین ریز و درشت دیگر در جشنواره های ملی و بین المللی اشاره کنم .

و اما سخن و کلام آخر علی نوریان :
پرانتز باز می نویسم پرنده
پرانتز را نمی بندم
بگذار پرنده رها باشد

منبع: جهادگران البرز