ایمونوتراپی در درمان سرطان

دکتر استنلی ریدل از مرکز تحقیقات فرد هاچینسون در سیاتل آمریکا، در سخنرانی خود در نشست سالانه انجمن پیشرفت‌های علمی آمریکا که در واشنگتن برگزار می‎شود گفت:
"در آزمایشگاه و کارآزمایی‌های بالینی ما تاثیر چشمگیر این روش درمانی را در کسانی می‎بینیم که تومور آنها به دوز بالای شیمی‌درمانی سنتی مقاوم بوده است.”
از جمله این نتایج خیره کننده، به گفته دکتر ریدل کارآزمایی بالینی در ۳۵ بیمار مبتلا به لوسمی حاد لنفوئیدی (ALL) بسیار پیشرفته بود. در این تحقیق در ۹۴ درصد مبتلایان تمام علائم بیماری کاملا از بین رفت.

در دو کارآزمایی بالینی دیگر، چهل بیمار مبتلا به لنفوم غیر هاجکین و لوسمی مزمن لنفوئیدی (CLL) با ایمنی درمانی درمان شدند، این درمان در بیش از هشتاد درصد شرکت کنندگان موثر بود و تقریبا در نیمی از آنها بیماری تا یک سال و نیم در فروکش (remission) کامل بود. نتایج ایمنی‌درمانی در سرطان‌های خون و لنف چنان بوده که محققان از "تغییر گفتمان” در درمان سرطان صحبت کرده‌اند.
دکتر ریدل در سخنرانی خود گفت:
"راستش را بگویم این در پزشکی بی سابقه است، پاسخ درمانی در این حد در بیمارانی با بیماری‎ای چنین پیشرفته.”

ایمنی درمانی،تحول علمی
چند سالی است که ایمنی‌درمانی در خط مقدم تحقیقات سرطان قرار گرفته است. نشریه معتبر ساینس "ایمنی‌درمانی سرطان” را بزرگترین تحول علمی سال ۲۰۱۳ دانسته بود.
اساس درمان سرطان تا به حال از بین بردن تومور بوده است، با جراحی، شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی.
اما در "ایمنی‌درمانی” هدف این است که سیستم ایمنی خود بر علیه تومور وارد عمل شود، با تقویت یا "تربیت” سیستم ایمنی یا به عبارت دیگر سلول‌های T (نوعی گلبول سفید).
سلول‎های T یکی از مهمترین سلاح های بدن در مبارزه با بیماری ها به خصوص عفونت‌ها و سرطانی شدن است.
در مورد سرطان یکی از عواملی که باعث رشد تومور می‌شود این است که سلول‌های سرطانی خود را از دید رادارهای سیستم ایمنی مخفی نگه می‌دارند.

سلول‌های T در حمله به ویروس ها و باکتری ها شرکت دارند و در واقع سوابق این مجرمان را بایگانی خود نگه می دارند تا اگر دوباره سر و کله آنها در بدن پیدا شد، پادتن هایی را که دفعه قبل برای مهار آنها ترشح شده بود بلافاصله فعال کنند.
در ایمنی درمانی، سلول‎های T را از بیمار گرفته و با مهندسی ژنتیک در سطح آنها گیرنده‌ای تولید می کنند که گیرنده آنتی ژنی مصنوعی نامیده می شود.

در این روش سلول‌های T بیمار را گرفته و در آزمایشگاه آن را از نو برنامه‌ریزی می‌کنند؛ مثل اینکه شما نرم‌افزار یا اپلیکیشن جدیدی را در موبایل خود نصب می‌کنید و به آن قابلیت‌های تازه می‌دهید.
برای روشن شدن موضوع در نظر بگبرید که با مهندسی ژنتیک آنتنی روی سلول‎های T نصب می‎شود که می‌تواند نوعی پروتئین خاص را که فقط در سلول‌های سرطانی یافت می‌شود ردیابی کند و تشخیص بدهد. بعد این سلول‌های مجهز را دوباره وارد بدن بیمار می کنند.
این سلول‌ها در بدن تکثیر پیدا می‌کنند، با استفاده از آنتن سلول‌های سرطانی را پیدا کرده، به آنها حمله کرده و سلول سرطانی را نابود می‌کنند.
این سلول‌ها مشخصات سلول‌های خاطی را ثبت و ضبط کرده و اگر این مورد تکرار شود بلافاصله سرکوب خواهند شد. به همین دلایل است که دانشمندان به سلول‌های T لقب داروی زنده داده اند.
با این حال این روش خطراتی هم دارد از جمله حالتی که به آن توفان سایتوکین گفته می شود، تجمع سلول‌های دفاعی در بدن ابعادی پیدا می‌کند که خطرناک است، تب، افت فشارخون و آسیب سیستم اعصاب و در نهایت مرگ.
از این رو ایمنی‌درمانی تا به حال به عنوان آخرین تیر در ترکش به کار رفته است، وقتی بیمار به هیچ درمانی پاسخ نداده و بین دو تا پنج ماه بیشتر زنده نیست.