بانویی فراموش نشدنی در تاریخ ایران

و بانوی امروز گفتگوی ما کسی نیست جز؛ فرنگیس حیدر پور، شیرزنی که در مقابل سربازان عراقی مردانه جنگید و حماسه ای خلق کرد که به دشمن بفهماند تا زمانیکه تفکر انقلابی در جمهوری اسلامی ایران و در میان ملت جریان دارد کسی نمی تواند به این آب خاک اندک چشمداشتی داشته باشد. زنی که ترس را کنار گذاشت و با رشادتی مثال زدنی تنها با یک تبر در قلب تاریخ ۸ سال دفاع مقدس جاودانه ماند.

در تماسی که خبرنگار ما از دور دست ها در شهر کرج با بانوی ۵۵ ساله امروز و نوجوان ۱۸ ساله دفاع مقدس داشت: فرنگیس حیدر پور ضمن تبریک نوروز ۹۵ به ملت ایران در روز مادر بچه ها را به حفظ احترام و شان مادران دعوت کرده و با لهجه زیبای کردی گفت: قدر دان زحمات ان ها باشید، به گونه ای می خواست بگوید این فرشته های زمینی در زندگی ما فرزندان دیگر تکرار نخواهد شد. 

فرنگیس حیدر پور، بانویی انقلابی که در سال ۵۹ با یک تبر به جنگ دو سر باز عراقی رفت افزود: امروز از خدا می خواهم حافظ و نگهدار کشور اسلامیمان باشد و اگر دشمن کوچکترین نظری به خاک ما داشته باشد بدون هیچ ترسی رو در روی آن ایستاده و می جنگم و زمانیکه زا ماجرای به اسارات درآوردن و کشتن سربازان عراق از وی سوال می کنم ادامه می دهد: سال ۱۳۵۹ عراق از مرز به ایران حمله کرد و عده ای از مردان خویشاوند ما به صورت خودجوش به جنگ با دشمن در مرز رفتند. دایی و پسردایی و قریب به ۸ نفر برای بازگرداندن گروه اول به سمت مرز رفتند اما انها به شهادت رسیدند و پیکر ۸ نفر آنها به دست ما رسید و آنها را در میان غم و اندوه اهالی روستا به خاک سپردیم.

عراق در حملات خود پیشروی کرده و به یادم می آید زمان نزدیک اذان غروب بود که ارتش صدام به روستای ما (گور سفید) در گیان غرب حمله کرد و ما چاره ای نداشتیم جز اینکه به کوه های اطراف روستا پناه ببریم. روز بعد به همراه پدرم برای بردن کمی آذوقه به روستا برگشتیم و در راه بازگشت از روستا با سربازان رژیم بعثی مواجه شدیم.

دو سرباز نزدیک یک چشمه آب بودند و من تنها چیزی که به همراه داشتم یک تبر بود، ۱۸ سالم بود، آنقدر آن زمان سختی کشیده بودیم و شهید داده بودیم که ترس در ذهن ما جایی نداشت. نزدیک رفتم و تبر را بالا بردم و محکم به سر یکی از سربازان دشمن زدم و سرباز دوم را قبل از اینکه بخواهد واکنشی نشان دهد با سنگ زدم و دست و پایش را بستیم و به اسارات درآوردم.

از یک طرف بر سر ما هواپیما فرود می آمد و بمباران می کرد و از طرف دیگر دشمن با توپخانه هایش مردم ما را به شهادت می رساند. ما از جنس مقاومت هستیم و یاد گرفته ایم به دشمن پشت نکنیم و همواره روبروی دشمن ایستاده ایم و تا پای جان بدون هیچ ترسی مقابله کردیم. زمانیکه سرباز عراقی را به اسارت درآوردم با تجهیزات و تسلیحاتی که داشتند آن را تحویل رزمندگان اسلام دادیم.

حیدر پور از دیدارش با رهبر معظم انقلاب می گوید که زمانی امام خامنه ای به گیلان غرب سفر کرد به خدمت ایشان رفتیم و بسیار خوشحال شدم و از من پرسیدند: «هنوز هم می‌توانی بجنگی؟» و من به ایشان پاسخ دادم: «بله؛ حتی چند برابر قبل!»، آن زمان مصادف شده بود با فوت براردرم که با دیدار رهبر معظم انقلاب به طور کلی غم از دست دادن برادرم را فراموش کردم. این شیر زن دفاع مقدس در خاتمه گفت: قریب به یک سال است که ماهی ۵۰۰ هزار تومان حقوق دریافت می کنم که نمی تواند مخارج زندگی ام را تامین کند.

و اما یادمان باشد بانوان  با الهام از صدیقه طاهره (س) در صحنه های مختلف تا مرز شهادت پیش رفتند و اگر  امروز ما در سراسر دنیا سرافراز بوده و به عنوان یک قدرت بزرگ در منطقه هستیم  به برکت خون شهدا و حضور شیر مردان و شیر زنانی است که تا آخرین نفس ایستادند و بدون اینکه ذره ای از خاک را به دشمن واگذار کنند آنها را تا خانه خود راندند.

شایان ذکر است پس از جنگ تحمیلی، تندیسی از فرنگیس حیدرپور متولد سال ۱۳۴۱ روستای اوازین (گیان غرب) در کرمانشاه به عنوان شیر زن ایرانی، در «بوستان شیرین» کرمانشاه نصب شد. تا یاد این شیرزن ایرانی برای همیشه در یادها باقی بماند.