«ارج» متاثر از گشایش های پسا برجامی
کارخانه « ارج» که مصداق بارز «تولید داخلی» را در ذهن متبادر می سازد، ابتدا فعالیتش را در کارگاهی کوچک با مجموع ۸ کارگر شروع کرده و نام آن برگرفته از فعالیت های نخستین کارگاه یعنی مخفف آهنگری،ریخته گری و جوشکاری بوده است.
این کارگاه درسال ۱۳۵۲ به کارخانه تبدیل و در پی پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، جز صنایع ملی ایران بشمار رفت واز آن پس به نماد کارخانه ای با مدیریت دولتی مبدل گردید.
پس از آن، از آنجا که اکثر دولت ها با کوچک شدن قلمرو خود موافق نیستند از واگذاری این کارخانه به بخش خصوصی امتناع ورزیده شد و درکنار آن به مقوله مهم بروز رسانی تجهیزات و ماشین آلات صنعتی نیز نپرداخته نشد، در کنار این بی توجهی، واردات کالاهای نامرغوب و ارزان قیمت چینی از یک سو و قاچاق کالا از سوی دیگر، باعث تشدید رکود در بازار تولید داخل گردید، به طوری که طی چند سال اخیر این رکود بی سابقه همچون اژدهایی بر پای صنعت ملی پیچید و آن را از حرکت بازداشت.
در این سال ها « ارج» نیز مانند سایر صنایع ملی با ترفندهایی همچون کاستن از نیروی کار و همچنین واگذاری و در اختیار گذاشتن بخشی از سوله های خود به ایران خودرو جهت استفاده به عنوان پارکینگ خودروهای تولیدی ، توانست تا حدودی سر پا بایستد، اما با روی کار آمدن دولت یازدهم عواقب بدتری برای این کارخانه و مجموعه صنایع داخلی رقم خورد.
روحانی، خروج از رکود را به امضای برجام گره زد و فعالان اقتصادی را به رونق دوران پسا برجام امیدوار کرد و وعده گشایش اقتصادی داد، اما آنچه از این وعده ها عاید صنایع ملی شد محدود به مواردی چون اعلام خواهر خواندگی استان البرز با دو استان در روسیه و چین و احداث کارخانجاتی با سرمایه گذاری خارجی و البته واگذاری ۵۰ درصدی سهام کارخانجات داخلی به سایر کشورها بود، اقداماتی که عملا در تعریف «اقتصاد مقاومتی» هیچ جایگاهی ندارند.
در کنار سرخوردگی از عدم تحقق وعده «گشایش پسا برجامی»، دولت برای از دست ندادن به اصطلاح تنها برگ برنده خود در بُعد اقتصادی، دست به پائین نگه داشتن نرخ تورم زد و همین ترفند در کناز ممانعت از تزریق پول به جامعه رشد رکود را بیش از پیش رقم زد.
این گونه تدابیر کارشناسی نشده در کنار اصرار دولت به برون نگری اقتصادی موجب شد تا کارخانجاتی همچون «ارج» دیگر رمقی برای دوام نداشته باشند و ادامه فعالیت خود را مصداق آب در هاون کوبیدن بدانند!
هر چندپس از اعلام خبر تعطیلی کارخانه ملی «ارج»، دولت و رسانه های وابسته به آن را برآن داشت که وقوع این واقعیت تلخ را تکذیب کنند و آن را به عنوان شایعه ای برعلیه دولت روحانی وانمود سازند اما آنچه عیان است این است که نفس تک تک واحد ها و کارخانجات داخلی به شماره افتاده است .
در کنار این موضوع شایسته است مسئولین نیز دیگر به این باور برسند که مردم جامعه ایران در حال حاضر استباط عینی خود از اوضاع ملموس و نابسامان اقتصادی و معیشتی را ملاک قرار خواهند داد و متقابلا اهمیتی برای تائیدیه و تکذیبیه های شبهه بر انگیز رسانه های موافق و مخالف دولت قائل نیستند.
انتهای پیام/
