جمعه ۰۷ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 26
"تیتر"/ یادداشت
چرایی چرخش آمریکا به سمت روسیه ضد چین/ ترامپ برای کنترل اعراب دشمنانشان را تقویت خواهد کرد
نزدیکی به روسیه می تواند برای آمریکا به معنای رشد بازار مصرف باشد که تولید این کشور را ارتقا خواهد داد حال آنکه آمریکا برای چین به مانند یک بازارمصرف کالاهای ساخته شده است.
به گزارش گروه سیاسی«تیتریک»، چینش مقامات اصلی دولت ترامپ را می توان دلیل خوبی برای رفتار متفاوت دولت آتی آمریکا دانست. این مقامات بیشتر از هر امر دیگری به برطرف کردن نقاط ضعف اساسی آمریکا که در بخش تولید و صنایع این کشور بیشتر نمود دارد، خواهند پرداخت .
هدف اصلی دولت ترامپ، جلوگیری از رشد مولفه هایی است که موجب شده قدرت آمریکا در سال های اخیر به شدت کاهش یابد و آمریکا از تک ابرقدرتی بعد از جنگ سرد به یک ابرقدرت با وجه بیشتر نظامی تنزل رتبه یابد.
بر همین اساس ترامپ تلاش خواهد کرد برای زمین زدن چین به عنوان رقیب جدی غرب در عرصه اقتصادی حتی با دشمنان دیرین خود مانند روسیه نیز همکاری کند. چین بیشترین ذخایر ارزی و طلا همچنین بالاترین میزان تولید را در جهان را به خود اختصاص داده است .
همین موارد که می تواند از قدرت رقابت چین حکایت کند یک نقطه ضعف بزرگ را نیز در دل خود مستتر دارد که قیمت انرژی به ویژه نفت خام است.
در نتیجه ترامپ با نزدیکی به روسیه سعی دارد این کشور را از چین دور سازد. روسیه اما به قیمت نفت صادراتی وابستگی اساسی دارد چرا که افزایش قیمت نفت می تواند روسیه را از آمریکا به شرط رفع تحریم ها راضی سازد اما ضربه ای اقتصادی به چین باشد.
اگر چه آمریکا با روسیه رقابت راهبردی داشته و دارد اما روسیه به عنوان کشوری که تنها دارای قدرت نظامی است و اقتصادی بسیار شکننده دارد برای آمریکای حال حاضر، نگران کننده نیست.
جالب تر اینکه مسکو تحت فشار برنامه های راهبردی واشنگتن – که اشتباه بودن شان اثبات شده ـ مجبور شد تا از قدرت نظامی خود در کشورهایی مانند گرجستان و سوریه استفاده کرده و مانع از رسیدن ناتو به حریم فرامرزی خود شود.
در نتیجه همکاری میان ترامپ و پوتین از این رویارویی سرد اما شکننده میان دو کشور خواهد کاست و توان آمریکا را از یک رقابت بی حاصل به سمت حل مشکلات اساسی آمریکا سوق خواهد داد.
راهبرد دیگر ترامپ چنانکه خودش می گوید نیاز آمریکا به بازسازی جاده ها ، ریل ، بنادر، فرودگاه ها ، صنایع و زیر ساخت های اقتصادی است که این مهم هم به منابع مالی وابسته است و هم می تواند شغل های بسیاری برای آمریکاییان ایجاد کند و قطعا بخشی از این مشاغل می تواند در های تک باشد که موجب رشد علمی آمریکا شده و برتری بلامنازع این کشور را در عرصه علمی جهان محافظت خواهد کرد. پس کاهش تنش های بی حاصل با روسیه در اروپا و خاورمیانه می تواند منابع را از درگیری به ساخت و تولید سوق داده و به این راهبرد کمک کند.
بنابراین ترامپ منابع مالی آمریکا را در بحران های خود ساخته و بی فرجامی مانند بحران سوریه هزینه نخواهد کرد. برعکس از جریان وهابیت در کشورهای عراق سوریه و لیبی به مانند بهانه ای برای نزدیکی با روسیه استفاده می کند چرا که روسیه سال هاست وهابیت را خطر بالفعل امنیت ملی خود طبقه بندی کرده و تاکنون هم هزینه های سنگینی برای مبارزه با وهابیت و القاعده در چچن ، سوریه و آسیای میانه پرداخته است. این دومین همکاری میان دو کشور خواهد بود.
جنگ مشترک با داعش و القاعده می تواند هم وجه ابر قدرت هیمنه نظامی آمریکا را در جهان حفظ کند، هم پیامی به روسیه برای حضور در یک جبهه مشترک است نه در برابر هم.
همه این برنامه ها سود اقتصادی نیز دارد؛ نزدیکی به روسیه می تواند برای آمریکا به معنای رشد بازار مصرف باشد که تولید این کشور را ارتقا خواهد داد حال آنکه آمریکا برای چین به مانند یک بازارمصرف کالاهای ساخته شده است.
افزایش قیمت نفت برای روسیه ای که دارای بیشترین میزان تولید نفت در جهان است به این معناست که قدرت خرید این کشور افزایش خواهد یافت. پس روسیه نیز برای راضی نگاه داشتن آمریکا و کاستن از تنش ها و نیز تنوع در طرف های تجاری خود سهم بیشتری به واردات از آمریکا در مقایسه با واردات از اروپا خواهند داد. مسکو با این اقدام می تواند شرکای تجاری اروپایی خود را که با دنباله روی از آمریکا این کشور را تحریم کردند با کاهش واردات تنبیه کند.
این رشد قیمت نفت باز هم ضربه ای به رقبای جدید آمریکاست چرا که سایر کشورهای عضو بریکس مانند چین ، هند و برزیل را با مشکل اساسی در اقتصاد مواجه خواهد کرد؛ افزایش قیمت مواد اولیه و کاهش بازار خرید.
از این روست که می توان دریافت چرا ترامپ به بازگشت صنایع تولیدی به داخل مرزهای آمریکا تاکید دارد. این اقدام می تواند ضربه ای جدی به چین باشد که تولید کننده کالاهایی است که صنایع آمریکا سفارش می دهند.
همچنین رشد قیمت نفت می تواند از قدرت رقابت شرکت های اروپایی و ژاپنی نیز در مقایسه با شرکت های آمریکایی بکاهد . این هم به سود آمریکاست.
در جمع بندی همه این موارد باید این نکته را در صدر توجه قرار داد که ترامپ وگروه نفتی حامی وی به فکر وطن پرستی نیستند بلکه رشد قیمت نفت می تواند درآمد این سهام داران نفتی را افزایش دهد.
چرا که بیشتر شرکت های تولید کننده نفت طرفدار جمهوری خواهان هستند و همان هایی بودند که برای سلطه نا فرجام بر نفت خاورمیانه آتش جنگ های بی پایان را با حمله به عراق و سپس تولید و ترویج توهمات وهابی مانند داعش ایجاد کردند .
در طرف دیگر اما نباید دچار اشتباه شد؛ ترامپ هرگز دوست اعراب نیست و همه این برنامه ها با وجودی که قیمت نفت را ارتقا می دهد اما در اصل به زیان کشورهایی مانند عربستان سعودی است.
این نکته را آل سعود به خوبی می دانست و برای همین نیز هزینه های بسیاری را مصروف کمک به کلینتون کرد تا در انتخابات پیروز شود. آنها از کابوس ترامپ به شدت در هراس هستند.
ترامپ برای کنترل کردن بیشتر اعراب به جای کمک به آنها به از اهرم تقویت دشمنان اعراب به ویژه اسراییل استفاده خواهد کرد.
از طرف دیگر ترامپ بارهای عنوان کرده است که در دوران وی آمریکا رایگان امنیت کشوری را تامین نخواهد کرد بلکه اروپاییان چنانچه خواهان حمایت ارتش آمریکا در برابر تهدیدات آتی هستند باید هزینه های آن را هم بپردازد. امری که در مورد شیخ نشین های ضعیفی مانند عربستان یا قطر بیشتر صادق است.
انتهای پیام/
یادداشت از محمد پارسا نجفی
هدف اصلی دولت ترامپ، جلوگیری از رشد مولفه هایی است که موجب شده قدرت آمریکا در سال های اخیر به شدت کاهش یابد و آمریکا از تک ابرقدرتی بعد از جنگ سرد به یک ابرقدرت با وجه بیشتر نظامی تنزل رتبه یابد.
بر همین اساس ترامپ تلاش خواهد کرد برای زمین زدن چین به عنوان رقیب جدی غرب در عرصه اقتصادی حتی با دشمنان دیرین خود مانند روسیه نیز همکاری کند. چین بیشترین ذخایر ارزی و طلا همچنین بالاترین میزان تولید را در جهان را به خود اختصاص داده است .
همین موارد که می تواند از قدرت رقابت چین حکایت کند یک نقطه ضعف بزرگ را نیز در دل خود مستتر دارد که قیمت انرژی به ویژه نفت خام است.
در نتیجه ترامپ با نزدیکی به روسیه سعی دارد این کشور را از چین دور سازد. روسیه اما به قیمت نفت صادراتی وابستگی اساسی دارد چرا که افزایش قیمت نفت می تواند روسیه را از آمریکا به شرط رفع تحریم ها راضی سازد اما ضربه ای اقتصادی به چین باشد.
اگر چه آمریکا با روسیه رقابت راهبردی داشته و دارد اما روسیه به عنوان کشوری که تنها دارای قدرت نظامی است و اقتصادی بسیار شکننده دارد برای آمریکای حال حاضر، نگران کننده نیست.
جالب تر اینکه مسکو تحت فشار برنامه های راهبردی واشنگتن – که اشتباه بودن شان اثبات شده ـ مجبور شد تا از قدرت نظامی خود در کشورهایی مانند گرجستان و سوریه استفاده کرده و مانع از رسیدن ناتو به حریم فرامرزی خود شود.
در نتیجه همکاری میان ترامپ و پوتین از این رویارویی سرد اما شکننده میان دو کشور خواهد کاست و توان آمریکا را از یک رقابت بی حاصل به سمت حل مشکلات اساسی آمریکا سوق خواهد داد.
راهبرد دیگر ترامپ چنانکه خودش می گوید نیاز آمریکا به بازسازی جاده ها ، ریل ، بنادر، فرودگاه ها ، صنایع و زیر ساخت های اقتصادی است که این مهم هم به منابع مالی وابسته است و هم می تواند شغل های بسیاری برای آمریکاییان ایجاد کند و قطعا بخشی از این مشاغل می تواند در های تک باشد که موجب رشد علمی آمریکا شده و برتری بلامنازع این کشور را در عرصه علمی جهان محافظت خواهد کرد. پس کاهش تنش های بی حاصل با روسیه در اروپا و خاورمیانه می تواند منابع را از درگیری به ساخت و تولید سوق داده و به این راهبرد کمک کند.
بنابراین ترامپ منابع مالی آمریکا را در بحران های خود ساخته و بی فرجامی مانند بحران سوریه هزینه نخواهد کرد. برعکس از جریان وهابیت در کشورهای عراق سوریه و لیبی به مانند بهانه ای برای نزدیکی با روسیه استفاده می کند چرا که روسیه سال هاست وهابیت را خطر بالفعل امنیت ملی خود طبقه بندی کرده و تاکنون هم هزینه های سنگینی برای مبارزه با وهابیت و القاعده در چچن ، سوریه و آسیای میانه پرداخته است. این دومین همکاری میان دو کشور خواهد بود.
جنگ مشترک با داعش و القاعده می تواند هم وجه ابر قدرت هیمنه نظامی آمریکا را در جهان حفظ کند، هم پیامی به روسیه برای حضور در یک جبهه مشترک است نه در برابر هم.
همه این برنامه ها سود اقتصادی نیز دارد؛ نزدیکی به روسیه می تواند برای آمریکا به معنای رشد بازار مصرف باشد که تولید این کشور را ارتقا خواهد داد حال آنکه آمریکا برای چین به مانند یک بازارمصرف کالاهای ساخته شده است.
افزایش قیمت نفت برای روسیه ای که دارای بیشترین میزان تولید نفت در جهان است به این معناست که قدرت خرید این کشور افزایش خواهد یافت. پس روسیه نیز برای راضی نگاه داشتن آمریکا و کاستن از تنش ها و نیز تنوع در طرف های تجاری خود سهم بیشتری به واردات از آمریکا در مقایسه با واردات از اروپا خواهند داد. مسکو با این اقدام می تواند شرکای تجاری اروپایی خود را که با دنباله روی از آمریکا این کشور را تحریم کردند با کاهش واردات تنبیه کند.
این رشد قیمت نفت باز هم ضربه ای به رقبای جدید آمریکاست چرا که سایر کشورهای عضو بریکس مانند چین ، هند و برزیل را با مشکل اساسی در اقتصاد مواجه خواهد کرد؛ افزایش قیمت مواد اولیه و کاهش بازار خرید.
از این روست که می توان دریافت چرا ترامپ به بازگشت صنایع تولیدی به داخل مرزهای آمریکا تاکید دارد. این اقدام می تواند ضربه ای جدی به چین باشد که تولید کننده کالاهایی است که صنایع آمریکا سفارش می دهند.
همچنین رشد قیمت نفت می تواند از قدرت رقابت شرکت های اروپایی و ژاپنی نیز در مقایسه با شرکت های آمریکایی بکاهد . این هم به سود آمریکاست.
در جمع بندی همه این موارد باید این نکته را در صدر توجه قرار داد که ترامپ وگروه نفتی حامی وی به فکر وطن پرستی نیستند بلکه رشد قیمت نفت می تواند درآمد این سهام داران نفتی را افزایش دهد.
چرا که بیشتر شرکت های تولید کننده نفت طرفدار جمهوری خواهان هستند و همان هایی بودند که برای سلطه نا فرجام بر نفت خاورمیانه آتش جنگ های بی پایان را با حمله به عراق و سپس تولید و ترویج توهمات وهابی مانند داعش ایجاد کردند .
در طرف دیگر اما نباید دچار اشتباه شد؛ ترامپ هرگز دوست اعراب نیست و همه این برنامه ها با وجودی که قیمت نفت را ارتقا می دهد اما در اصل به زیان کشورهایی مانند عربستان سعودی است.
این نکته را آل سعود به خوبی می دانست و برای همین نیز هزینه های بسیاری را مصروف کمک به کلینتون کرد تا در انتخابات پیروز شود. آنها از کابوس ترامپ به شدت در هراس هستند.
ترامپ برای کنترل کردن بیشتر اعراب به جای کمک به آنها به از اهرم تقویت دشمنان اعراب به ویژه اسراییل استفاده خواهد کرد.
از طرف دیگر ترامپ بارهای عنوان کرده است که در دوران وی آمریکا رایگان امنیت کشوری را تامین نخواهد کرد بلکه اروپاییان چنانچه خواهان حمایت ارتش آمریکا در برابر تهدیدات آتی هستند باید هزینه های آن را هم بپردازد. امری که در مورد شیخ نشین های ضعیفی مانند عربستان یا قطر بیشتر صادق است.
انتهای پیام/
یادداشت از محمد پارسا نجفی
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
