فیلمنامه هایی با فرهنگ جامعه اسلامی ایران پروانه ساخت بگیرند
نامه جمعی از نمایندگان محترم مجلس که خواستار توقیف وجلوگیری از اکران این فیلم وفیلم اکسیدان شده اند وطبق معمول منتقدان وعلاقمندان به مقوله فیلم، این نامه وخبر مربوط به آن را هریک به نحوی برحسب استنباط خود ونه مستندات تعبیر وتفسیر کردند.
دلایلی برای مخالفت با اکران فیلم ذکر شده از جمله بد حجابی بازیگران، شبه سیاسی بودن فیلم ، توهین به اقلیت های مذهبی بخصوص مسیحیان کشور و اعتراض انها ذکر شده که با پرسه زدن در تمام سایت ها سندی یا رونوشتی دال بر اعتراض ارامنه عزیز نسبت به اکران فیلم دیده نمی شود .
موضوع بد حجابی بازیگران وهنرمندان هم که مسئله جدید و یا مختص این دو فیلم بخصوص فیلم مورد بحث مادر قلب اتمی نیست خیلی از فیلم هایی که روی پرده سینما هستند این مشکل را دارند وکسی هنوز برای عدم اکران آنها بیانیه ای صادر نکرده است.
اما شبه سیاسی بودن فیلم قطعا باید فیلم را دید و بعد حکم بر این داد که از خط قرمز های سیاسی عبور کرده یا نه ؟!
ایا پوستر جنجال برانگیز فیلم که در شبکه های مجازی دست به دست شده دلیل این برداشت شده و یا خیر؟
شرکت این فیلم در جشنواره ای سیاسی چون برلین موجب چنین برداشتی شده؟ و یا دیالوگ هایی که توسط کارکتر بد فیلم از چهره های سیاه تاریخ . ….در فیلم با آرینه و نوبهار رد وبدل می شود . وتایید ان دیکتاتورها توسط او…
اگر چنین است چرا این کار پروانه ساخت گرفته ؟ وچطور شده که اصلاحات بر فیلم ساخته شده وارد می شود درست وقتی که هزینه های میلیاردی صرف ساخت شده باید نیمی از فیلم حذف شود ؟
ایا نباید اصلاحات روی فیلمنامه صورت می گرفت ؟ اگر کارشناس مربوطه فیلمنامه را خوانده واصلاحی لازم ندیده، پروانه ساخت صادر شده . چطور برای پروانه نمایش به مشکل می خورد؟
به راستی کجای کار روند صدور پروانه ها در عرصه سینما وفرهنگ وهنرمان مشکل دارد که فیلم بعد از چند سال اجازه اکران می یابد و بعد دوباره از پرده سینما پایین کشیده ویا تحریم می شود؟
البته از نظر محتوایی رگه های سیاسی وکمی نقادانه در فیلم وجود دارد وهمچنین برجسته کردن وبزرگ نمایی معضلات و مشکلات جامعه بخصوص در قشر جوان ومرفه پایتخت نشین ، دور از عفاف هنری ست.
عفاف نه به معنای پوشش که به معنای عفت عمومی مد نظر است چون بزرگنمایی و به نمایش در آوردن بعضی از این معضلات خود الگوسازی می کند از آنطرف جشنواره هایی هستند که دقیقا در پی فیلم هایی هستند که به بیان مشکلات جامعه می پردازد .
دیگر این که قصه فیلم که محور داستان ویکی از عناصر اصلی ست کمی بهم ریخته است که می شود گفت رویکردی پست مدرنی پیدا کرده.
باید قبول کرد اقای احمد زاده درحال تجربه های جدید در عرصه سینمایی ست وتلاش کرده همچون فیلم قبلی اش در فرم وساختاری جدید فیلم بسازد.
فیلمی که تلفیقی ار رئال وسورئال است و با ورود شخصیت ویا کاراکتر جدید در داستان فیلم ،. فضا را تغییر می دهد.
بیشترین دقایق فیلم به دیالوگ های داخل ماشین اختصاص داده شده که این برای فیلم سینمایی ضعف محسوب می شود .
سینما باید با تصویر مفاهیم را القا کند . اما در کل حرف حساب این است که بجای سرکوب کردن ، تحریم ، نقد های کوبنده. فیلمنامه ها با موازین و قوانین متناسب با فرهنگ جامعه اسلامی ایران ، کارشناسی شوند وپروانه ساخت بگیرند وهر اصلاحیه که لازم است در فیلم نامه انجام واعمال شود. نه در مرحله صدور پروانه نمایش ونه بعد از چند روز اکران .
هنرمندان جوان ما نیاز به تشویق وحمایت دارند لذا مسئولین با نظارت به موقع قبل از صدور پروانه ساخت از هنرمندان حمایت کنند.
نویسنده:ژاله معینی
