دوشنبه ۱۰ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 29
"تیتر۱" گزارش می دهد؛
لورک؛ قیمه کندری ها در شب یلدا/ تجربه شام محلی با کاسه های گِلی
شام اهالی کندر در شب یلدا به زبان محلی «لورک» یا «lorak» است که نوعی قیمه هم محسوب می شود.
به گزارش گروه استانی تیتریک، در زمانهای قدیم که کندر آبادی بسیار بزرگی بوده مورد حمله واقع می گردد و جنگی در می گیرد که اهالی روستا شب سیزدهم فاتح می شوند و چون در شب چله اصلی به دلیل جنگ نتوانستند جشن بگیرند؛ روز سیزدهم پس از چله و پیروزی در جنگ را جشن می گیرند و از آن زمان به بعد علاوه بر چله اصلی در شب سیزدهم دی ماه نیز مراسمی اجرا می شود.
تعدادی از مردان آبادی در زمانی بیش از صد سال پیش؛ برای خرید مایحتاج به شهرهای اطراف می روند که در آن سال برف بسیاری می بارد و راه های ارتباطی به مدت زیادی قطع می گردد و مردان با دست پر روز سیزدهم به روستا می رسند و به یمن این اتفاق اهالی شب سیزدهم چله را جشن می گیرند و از آن پس علاوه بر شب چله اصلی این شب را نیز تحت عنوان «شب سیزدهم چلّه» و « شب سیزده چله» جشن می گیرند. مردم روستای کندر به این مراسم افتخار کرده و روز سیزده را یک روز خوش یمن می دانند.
این مراسم از بعدازظهر با بازی های محلی، پخت نان محلی و جمع شدن دور آتش شروع می شود و سپس مردم روستا به جشن و پایکوبی می پردازند ؛ مردان رقص محلی؛ چوب بازی؛ اسب دوانی می کنند و الک دولک بازی می کنند. در یک دیگ شیر گله محلی را می جوشاند و با ملاقه ای روحی، در لیوان های لعابی بین مهمانان تعارف می شود. جوان تر های خانواده در این شب با حضور در خانه بزرگان خاندان خود چیستان‌هایی را که توسط بزرگان گفته می‌شود حل می‌کنند و به لطیفه‌گویی می پردازند.
سفره ای که شب چله می اندازند «می‌َزد» یا «miyazd» می‌گویند در این سفره غذاهای سبک و انواع برگ های خشک شده میوه‌ها ازجمله، هلو، زردآلو، سیب، گیلاس، آلبالو و آلو و نیز توت و سنجد جوز، گردو ، مغز بادوم ، میوه های ده مثل گلابی و انگورهایی که نگه داشته شده است.
دو فضای سنتی و زیبا ساخته اند، مطبخی بزرگ و دیگ هایی چند منی، روی آتش های هیزمی، شام مهمانان را با سلیقه تمام آماده می کند. کمی آن طرف تر کاسه های گلی لاجوردی و زیبا برای کشیدن غذا آماده شده است. شام غذای محلی است که به زبان محلی به این غذا «لورک» یا «lorak» می‌گویند که نوعی قیمه است اما رنگ وعطرش فرق دارد.
مراسم بعد از نماز با برگزاری جشن و اجرای مراسم سنتی شال اندازی و پذیرایی ادامه دارد. در مراسم شال اندازی یا شال اندازون شالی را که کیسه‌ای به آن دوخته‌شده از دریچه خانه‌هایشان به بیرون آویزان می‌کنند و اهالی هرکدام به‌اندازه وسعشان در این کیسه چیزی قرار می‌دهد.
گاهی در این شب از خانواده دختری خواستگاری می گردد و خانواده دختر شالی پشمی را که هنگام مراجعت خانواده پسر از دریچه بالای خانه (دورجی) خود به بیرون آویزان می‌کنند اگر در کیسه دوخته‌شده به شال، توت و یا شیرینی بگذارند یعنی جواب خانواده دختر مثبت است و اگر چیزی در این کیسه قرار ندهند یا جوراب پاره ای و یا پارچه ای کهنه قرار دهند یعنی جواب منفی است.
تقسیم و خوردن شام هم رسمی دیرینه و آدابی دارد که باید رعایت شود: هر چهار نفر غذایشان را در مجمع های کوچک مسی با روش پیته ؛ یعنی غذا خوردن حرفه ای با دست و دور یک دیگر به صورت مشترک می خوردند و این یعنی نماد تقسیم برکت با یکدیگر، صمیمیت و دوستی. این مراسم با پذیرایی شام به پایان می رسد.
در این جشن نیز همان اشیاء و لوازمی که در شب چله اصلی استفاده می شود؛ مورد استفاده قرار می گیرد. این جشن در روستای کندر از توابع بخش آسارا در شهرستان کرج استان البرز اجر می گردد.
ستاره احمدی - تیتریک
انتهای پیام/ س
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
